Gisteravond heeft opnieuw een schietpartij plaats gevonden in Anderlecht. Volgens de politie en politiek is er geen verband. Dat verband is er wel. Maar er zijn in het Brusselse ‘krachten’ aan het werk die dit probleem liever groter maken. Het is mij niet helemaal duidelijk waar dit probleem zit. Maar als ik al mijn dossierwerk van afgelopen drie maanden bij elkaar leg, dan zit het probleem bij de terrorismebestrijding zelf. En dan zegt mijn intuïtie dat een beveiligingsbedrijf eerst problemen maakt om ze daarna op te lossen. Dit probeer ik ze al maanden duidelijk te maken bij OCAD. Maar ze reageren gewoon niet. Mijn vraag aan de politiek is nu dus: waarom reageert OCAD niet. Anway: welkom bij Mike’s koffiedienst. De misdaad editie van Arjan’s leven.
OCAD is echt een probleem. Op 7 februari las ik dit: “Vorig jaar beoordeelde het OCAD geen enkele dreiging als zeer ernstig (niveau 4)” op VRT. BruNo5 ook trouwens. Want ik probeer ze al sinds januari 2024 iets duidelijk te maken. Dat leverde mij een administratief dingetje op. En erg veel pijn. Ik deel een stukje dossier. De zogenaamde ‘bedreigingen’ waren juist waarschuwingen. Signalen over ondermijning. Terrorisme. Mensenhandel. En kritiek op de aanpak van ongedierte op de Aarschotstraat. Terwijl het echte probleem ‘op de hoek’ zit. Oordeel zelf.
Wat politie en politiek u niet willen vertellen is dat het geweld in Anderlecht en enkele andere incidenten afgelopen tijd georganiseerd zijn. Er worden groepen tegen elkaar opgezet zodat er een oorlog uitbreekt. Maar de wapens en andere middelen komen uit de zelfde omgeving. Het is een beproefde methode om een gemeenschap te ontwrichten, sociale structuren te breken, de waarde van gebouwen, buurten, omlaag te trekken. Om weerstand te breken dus. Zodat projectontwikkelaars er met de bulldozer overheen kunnen om ‘affordable housing‘ of zo te realiseren. Her-populatie dus. Dit is een vaak voorkomend verschijnsel in stadsontwikkeling. Het verband dat ik zie is dat het Kanaalplan zijn grip kwijt raakt (gelukkig) maar dat ‘ze’ triggerevents organiseren, een probleem maken, om hun revitalisatieproductjes te verkopen aan de politiek. Angst zaaien via stalking, desinformatie en proxyoorlogjes (.PDF duiding), om daarna veiligheid aan te kunnen bieden.
Even voor ons begrip: dit is een kneiter kneiter extreem rechtse werkwijze die valt onder het dreigingsbeeld van terrorisme. En mijn conclusie is dat de politiek dit helemaal prima vindt. En dat Bruzz een mooi kanaal is om twijfel te blijven zaaien. Want die reageren ook niet.
Ik, Arjan ‘de terrorist’ versie, ga vandaag de straat op. Mijn werkplek is vandaag Anderlecht en leg er mijn voelsprieten neer. U mag mij aanspreken en vragen. Mijn agenda is niet die van de politiek. Wat is uw agenda en laat me leven.
En ondertussen probeer ik de toxische cirkel van vastgoed en ondermijning te doorbreken. Daarvoor roep ik de hulp van Proximus Prime in. Kan iemand ze er even ‘vriendelijk aan herinneren’ dat ik hier ben om te fixen? Niet om te stoken? Dank u.
