FUCK HET SYSTEEM
Mijn reflectie op het Europees onthaal.
Arjan van den Bosch, Brussel 6 december 2024
Waarschuwing: De inhoud van dit MANIFEST kan als schokkend en mogelijk zelfs als beledigend worden ervaren omdat het 100% op aantoonbare feiten is gebaseerd. Het is geen fictie.
Hoewel op feiten gebaseerd is dit manifest slechts bedoeld voor entertainmentdoeleinden en voor educatie. Ik hoop dat u het leuk vindt.
Indien voorzien van deze disclaimer met mijn naam en deze weblink, is dit manifest vrij voor publicatie en verspreiding op welke wijze dan ook.
Beste lezer,
Mijn naam is Arjan van den Bosch. Ik kom uit Nederland en daar noemen ze mij terrorist. Dat etiket kreeg ik zonder proces en ook zonder mededeling. Jaren mee rondgelopen. Toen ik het doorkreeg stond ik voor een keuze. Mijn keuze was “Als je een terrorist vraagt, nou dan kun je er eentje krijgen ook”. Ik noem mijzelf dan ook terrorist en ben er trots op. En probeer daar maximaal invulling en betekenis aan te geven. Met woorden. Onderbouwde meningen. Mijn stijl is soms scherp, dat probeer ik zoveel mogelijk zachter te maken. Balancerend met de pen over een vlijmscherpe scheiding tussen extreem-links en extreemrechts probeer ik recht door zee te blijven. Dat betekent: iedereen boos, iedereen beledigd, nergens veilig zijn.
Inleiding
Ja ik geef het toe. Ik heb me laten inspireren door andere zogenaamde lone wolves die met geweld uit het leven stapten en een manifest achter lieten. Op links, op rechts, in het midden niet. Het midden is anders. Ik ontdekte jaren geleden dat mijn schrijfwerk veel overeenkomsten heeft met de extremen op links en rechts. Inhoudelijk, emotioneel en ideologisch. Ook voldoe ik in grote mate aan het persoonlijkheidsprofiel. Al is het profiel dat de media u steeds voorhoudt over terroristen niet juist. Het is misinformatie of misschien zelfs desinformatie. Daar heb ik 10 jaar onderzoek naar gedaan om antwoord te vinden op de vraag hoe ik zelf zover kon komen. Zelfreflectie dus, psycho educatie.
Ik kan u zeggen dat mensen zoals ik eigenlijk juist heel empathisch zijn, mensen die aanvoelen wat er in de omgeving gebeurt. En als eerste klaar staan om te waarschuwen voor gevaar. En ook als eerste de klappen opvangen, bereid zijn om zichzelf op te offeren voor het collectief der mensen. We zijn vanwege die gevoeligheid beslist geen lone wolves, we zoeken juist verbinding. We worden helaas vaak vermeden als de pest. Ook horen we stemmen. Ja en nee. Neuro typische mensen zijn niet bekend met het bestaan van innerlijke dialoog en wij denken in wolken in plaats van rechte lijnen. Ik ben dus neuro divers. En dat is doodeng voor veel anderen. Velen herkennen gevaar niet zelfs al staat het voor hun neus gedrukt. De boodschapper krijgt in deze tijd een DSM5 etiket en zegt uiteraard rare dingen. Dan ben je verward persoon zeggen ze. Een gevaar. Ik kan u zeggen dat terrorist en verwarde man genoemd worden inderdaad best erg verwarrend is.
Ook is me duidelijk geworden dat de slogan “met terroristen praten we niet” er niet voor niets is. Terroristen zijn doorgaans moedige waarheidsprekers. En hopelijk kunnen wij samen ontdekken dat extreem-links en extreemrechts heel veel op elkaar lijken. Mijn slogan is “neem terroristen serieus en waardeer hun signalerende rol”. Praat met elkaar in plaats van over elkaar.
Dus ja. Ik ben terrorist en ben er trots op. Omdat terroristen vanuit historisch perspectief gezien vaak mensen zijn die als eerste een vastgeroest en ontspoord gezag waarnemen, beschrijven en bestrijden. Verzet heet dat. Dus trotse terrorist want ik weet dat ik aan de goede kant van de geschiedenis sta. Maar mijn leven is aan zijn einde. De druk die ik ervaar is te groot om nog langer te dragen. Niet verder inleveren op mijn waardigheid en de eer aan mijzelf houden. In navolging van mijn voorgangers schrijf ik een manifest. Ik draag het aan hen op.
Mijn laatste adem is echter niet vrijwillig. En ik zal het ook niet met geweld doen. Ik maak een karikatuur van mezelf, gebaseerd op feiten. Het is een spotprent in woorden en mijn fysieke aanwezigheid. Voor uw vermaak en voor educatieve doeleinden. (Dat laatste zet ik erbij omdat dit manifest anders buiten de wettelijke kaders valt).
Arjan.
Hoe ik in Brussel belande
Kort gezegd, ik ben op 22 november aangekomen in de stad. Gevlucht uit Nederland vanwege een extreem onveilig politiek klimaat. Dat u dit als lezer waarschijnlijk nog niet weet komt omdat er met mijn soort mensen niet gepraat mag worden.
Ik had mij voorbereid op een veilige landing in Brussel Noord, bij bevoegd gezag. Op basis van klein vertrouwen. Een paar dagen later bleek dat vertrouwen onterecht. En deze week bleek dat vertrouwen ook een fatale fout. Tot zo ver mijn vertrouwen in het Brusselse gezag. Jammer. Onnodig. Er is veel tijd en geld en inzet van middelen geweest om mij in een hokje te duwen en vanuit dat hokje retour Nederland te jagen. Ik ben niet welkom in Brussel.
Dat zegt de wet. En die wordt strikt gehandhaafd. De wet is de wet.
Nou dat is de voorgeschiedenis. Van mij zult u geen emoporno krijgen. Geen uitbarstingen van ideologie, geen gebalde vuisten of vlagen van godsdienst, vlag of wat dan ook. Eerder het tegenovergestelde. Het wordt een reflectie van mezelf op de Universele rechten van de mens en het Europees verdrag voor de rechten van de mens. Met die reflectie hoop ik u te entertainen, een leuk leesmomentje te geven. Het educatieve aspect is dat uit het onderzoek van en naar mezelf blijkt dat mensenrechten en de dagelijkse realiteit twee totaal verschillende werelden zijn.
Om mensenrechten beter te laten aansluiten op de realiteit doe ik enkele suggesties voor verbetering van de teksten om mensenrechten en de wetten begrijpelijker te kunnen handhaven. Zodat de kloof tussen recht en realiteit wordt gedicht. Doe er mee wat u wilt. U mag dit manifest ook demonstratief verbranden. Graag zelfs. Zolang het maar in verbroederde en feestelijke sfeer gebeurt.
Nou hier komt’ie dan. Mijn feitelijk onderbouwde reflectie op de onuitvoerbare gelijke rechten voor mensen:
Universele verklaring van de rechten van de mens
Artikel 1
Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren. Zij zijn begiftigd met verstand en geweten, en behoren zich jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen.
Voor mijn gevoel en dat blijkt ook uit persoonlijke correspondentie ben ik in gevangenschap geboren en hebben vooral anderen kunnen profiteren van mijn waardigheid. Ergens recht op hebben is iets dat ik nauwelijks ken. Mijn waardigheid wordt al 50 jaar misbruikt. Ik probeer dit te schrijven zonder het geweten van de lezer te kwetsen. Ik heb namelijk verstand en geweten en zie alle mensen als gelijkwaardige broeders en zusters. Ik wil niemand kwetsen en probeer daarom vanuit mijn autonomie zo feitelijk en neutraal mogelijk te blijven.
Artikel 2
Eenieder heeft aanspraak op alle rechten en vrijheden, in deze Verklaring opgesomd, zonder enig onderscheid van welke aard ook, zoals ras, kleur, geslacht, taal, godsdienst, politieke of andere overtuiging, nationale of maatschappelijke afkomst, eigendom, geboorte of andere status.
Verder zal geen onderscheid worden gemaakt naar de politieke, juridische of internationale status van het land of gebied, waartoe iemand behoort, onverschillig of het een onafhankelijk, trust-, of niet-zelfbesturend gebied betreft, dan wel of er een andere beperking van de soevereiniteit bestaat.
Welke rechten ik heb weet ik heel goed. Maar mijn interpretatie is anders dan die van gewone mensen. Er zijn mensen die voor mij bepalen of ik gebruik mag maken van mijn recht. Dat is eigenlijk nooit. Het verschil in mijn interpretatie en uitvoering van Artikel 2 is zo groot, dat het beter is als ik het hierbij laat. Het artikel is niet op mij van toepassing.
Artikel 3
Eenieder heeft het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon.
Ook dit artikel is niet van toepassing op mij. Er zijn voldoende mensen in Brussel op de hoogte van dat als het systeem zo doorgaat, ik snel zal sterven. Als ik dat zeg blokkeren mensen, of worden ze boos. En moet ik rekening houden met hun kwetsbare invloed, machtspositie of maatschappelijke status. Ik vraag nu ook niet meer om hulp. Mijn hulpvraag om te mogen blijven leven is ondergeschikt aan het recht op happy voelen van de ander. Als ik een beroep doe op Artikel 3 lijdt dat snel tot afwijzing, terechtstelling of vernedering. Hier laat ik het maar bij. Sorry dat ik er over begon en u de lezer een ongemakkelijk gevoel gaf.
Artikel 4
Niemand zal in slavernij of horigheid gehouden worden. Slavernij en slavenhandel in iedere vorm zijn verboden.
Zoals ik al bij Artikel 1 schreef ben ik niet in vrijheid geboren. Mijn eigenaar en gebruikers staan mij niet toe om gebruik te maken van Artikel 4. Dat zou hun reputatie, inkomstenbron en machtspositie ondermijnen. Ik respecteer dat en hoop dat ik geen straf krijg voor deze reflectie op Artikel 4.
Artikel 5
Niemand zal onderworpen worden aan folteringen, noch aan een wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing.
Dit is een lastige. Ik geef altijd aan als ik me in een situatie onveilig voel. In mijn twee ervaringen met de politie hier in de stad heb ik talloze keren mijn grens aangegeven. Met woorden, vanuit rust en neutraliteit en vanuit broederschap zoals Artikel 1 van mij vraagt. Helaas ben ik een vreselijk gevoelig mens en stel me aan als ik iets niet prettig vind. De te strakke handboeien, het meerdere keren fouilleren, in m’n blootje staan en fysiek onderzocht worden, het me in een uiterst pijnlijke houding manoeuvreren in een zwaailichtauto en dan steeds hard over kuilen rijden en opeens gasgeven, maar vanwege de vrijheidsontneming niet in staat ben mezelf schrap te zetten. De cel met constant fel licht en geen mogelijkheid om de tijd te volgen, 10 uur lang niemand mogen spreken. En de 11 volledig uitgeruste agenten in mijn ruimte waar ik rekening mee moest houden. Sorry dat ik niet in staat was fysiek mee te werken met het werk van de agenten. Ze hebben het druk. Artikel 5 zal ik dan ook niet verder op ingaan, het zou de lezer een unhappy gevoel kunnen geven. Sorry als dat toch gebeurd is.
Artikel 6
Eenieder heeft, waar hij zich ook bevindt, het recht als persoon erkend te worden voor de wet.
Volgens mij begrijp ik heel goed wat hiermee wordt bedoeld. Maar is het niet op mij van toepassing. Volgende punt.
Artikel 7
Allen zijn gelijk voor de wet en hebben zonder onderscheid aanspraak op gelijke bescherming door de wet. Allen hebben aanspraak op gelijke bescherming tegen iedere achterstelling in strijd met deze Verklaring en tegen iedere ophitsing tot een dergelijke achterstelling.
Ook hier voel ik een groot verschil in interpretatie. Ik ben naar Brussel gekomen voor bescherming, veiligheid. Omdat ik niet dood wil. Je dood zien naderen is geen fijne ervaring. Net zoals het schrijven van dit manifest. Afgelopen twee weken heb ik op meerdere plekken gevraagd naar mijn recht op leven. En pogingen gedaan om mensen te activeren iets voor mij te doen. In die integere pogingen probeer ik de dialoog te vinden en niet het gevoel te geven dat ik ophits of aan opruiing doe. Natuurlijk besef ik mij dat het zien van het einde van mijn leven mensen kan kwetsen en unhappy maakt. Om met mijn invulling van Artikel 7 niet in problemen te komen voeg ik toe dat dit manifest slechts een artistieke uitspatting is en enkel voor entertainment en educatiedoeleinden dient. Ik hoop dat u het mooi vindt.
Artikel 8
Eenieder heeft recht op daadwerkelijke rechtshulp van bevoegde nationale rechterlijke instanties tegen handelingen, welke in strijd zijn met de grondrechten hem toegekend bij Grondwet of wet.
Naar mijn beleving is dit artikel niet op mij van toepassing. Ik heb wat correspondentie en documentatie waaruit blijkt dat artikel 8 puur fictie is en geen enkele waarde heeft in mijn werkelijkheid. Hier laat ik het bij.
Artikel 9
Niemand zal onderworpen worden aan willekeurige arrestatie, detentie of verbanning.
Het is mij vaak verteld dat mijn woorden pijn doen. Wat ik schrijf als mening en hoe ik dat schrijf is doorgaans scherp en onderbouwd met wetenschappelijke, maatschappelijke en persoonlijke achtergronden. Ik noem dat politiek. Helaas ben ik niet in staat mijn brieven en emails minder scherp te maken. Ook dit manifest is helaas scherp van aard. Sorry, dit is wie ik ben geworden. Ik heb dan ook begrip voor mijn arrestatie en de detentie in Brussel en de verbanning uit Nederland. Sorry voor mijn mening en het gevoel dat mijn mening aan u geeft.
Artikel 10
Eenieder heeft, in volle gelijkheid, recht op een eerlijke en openbare behandeling van zijn zaak door een onafhankelijke en onpartijdige rechterlijke instantie bij het vaststellen van zijn rechten en verplichtingen en bij het bepalen van de gegrondheid van een tegen hem ingestelde strafvervolging.
Zoals ik al eerder schreef bij Artikel 1 is dit recht niet op mij van toepassing. In accepteer dat dit komt door mijn omgekeerde interpretatie van deze wet. De wet is er om u tegen mij te beschermen. Niet omgekeerd. Het spijt me dat daar Artikel 2 voor nodig is.
Artikel 11
Eenieder, die wegens een strafbaar feit wordt vervolgd, heeft er recht op voor onschuldig gehouden te worden, totdat zijn schuld krachtens de wet bewezen wordt in een openbare rechtszitting, waarbij hem alle waarborgen, nodig voor zijn verdediging, zijn toegekend.
Niemand zal voor schuldig gehouden worden aan enig strafrechtelijk vergrijp op grond van enige handeling of enig verzuim, welke naar nationaal of internationaal recht geen strafrechtelijk vergrijp betekenden op het tijdstip, waarop de handeling of het verzuim begaan werd. Evenmin zal een zwaardere straf worden opgelegd dan die, welke ten tijde van het begaan van het strafbare feit van toepassing was.
Deze wet moet eigenlijk worden herschreven omdat deze geen ruimte geeft aan de 24 uur volledig afgezonderde detentie en ontmenselijking die de dagelijkse praktijk is. De woorden ‘na 24 uur’ in de eerste regel van Artikel 11 kan dat oplossen. Hopelijk waardeert u mijn constructieve tekstuele bijdrage aan uw vrijheid. Het is goed bedoeld, vanuit broederschap.
Artikel 12
Niemand zal onderworpen worden aan willekeurige inmenging in zijn persoonlijke aangelegenheden, in zijn gezin, zijn tehuis of zijn briefwisseling, noch aan enige aantasting van zijn eer of goede naam. Tegen een dergelijke inmenging of aantasting heeft eenieder recht op bescherming door de wet.
Artikel 12 is niet op mij van toepassing.
Artikel 13
Eenieder heeft het recht zich vrijelijk te verplaatsen en te vertoeven binnen de grenzen van elke Staat.
Eenieder heeft het recht welk land ook, met inbegrip van het zijne, te verlaten en naar zijn land terug te keren.
Ik was niet vrij om Nederland te verlaten omdat de daar geldende verplichtingen mij dat niet toestaan. Dit is mijn beleving, mijn ervaring uiteraard. Als ik me daar beter had gedragen en mijn mening voor me had gehouden zou ik nooit straf gekregen hebben. Brussel antwoordt in mijn beleving haast systemisch met de wet is de wet en ga terug naar Nederland. De wet verbiedt om mij te helpen, mij als mens te behandelen. Van tevoren was ik hiervan niet op de hoogte. Sorry dat ik nog niet uw volledige rechtsstelsel heb doorgrond. Als ik dit van tevoren had geweten had ik uw stad niet belast met mijn aanwezigheid. Het zou eenvoudig op te lossen zijn door bij al uw grensovergangen een bord te plaatsen met de tekst “Mensen uit de EU zonder geld en met een verkeerde mening zijn hier niet welkom”. Hopelijk heb ik met deze suggestie iets bijgedragen aan uw samenleving. Een doekje voor het bloeden zeg maar, want ik heb uw gemeente vanwege mijn mening behoorlijk op kosten gejaagd. Mijn dood is de snelste manier om deze schuld aan u in te lossen.
Artikel 14
Eenieder heeft het recht om in andere landen asiel te zoeken en te genieten tegen vervolging.
Op dit recht kan geen beroep worden gedaan ingeval van strafvervolgingen wegens misdrijven van niet-politieke aard of handelingen in strijd met de doeleinden en beginselen van de Verenigde Naties.
Deze snap ik niet. Omdat ik vaker heb geprobeerd binnen deze kaders asiel in België aan te vragen. Kan iemand mij Artikel 14 uitleggen? Als ik er volgende week nog ben? Als u tijd hebt?
Artikel 15
Eenieder heeft het recht op een nationaliteit.
Aan niemand mag willekeurig zijn nationaliteit worden ontnomen, noch het recht worden ontzegd om van nationaliteit te veranderen.
Jezelf verbonden voelen aan een nationaliteit, er trots op zijn en dat uit te dragen en die te verdedigen is extreemrechts gedachtegoed. Althans dat is mijn ervaring in de politiek. Het dragen van mijn Nederlandse identiteitskaart voelt daarom als last want ik ben geen rechtsextremist. Ik wil er zo snel mogelijk vanaf van die kaart en het stigma. Maar ik verwacht ook niet dat een andere nationaliteit ooit wel een plekje voor mijn leven heeft. Wanneer u mij op straat vindt en ik niet meer wakker word wil ik niet als Nederlander worden begraven, maar als autonoom en soeverein mens. Als biologische manifestatie die verbonden is met de natuur.
Artikel 16
Zonder enige beperking op grond van ras, nationaliteit of godsdienst, hebben mannen en vrouwen van huwbare leeftijd het recht om te huwen en een gezin te stichten. Zij hebben gelijke rechten wat het huwelijk betreft, tijdens het huwelijk en bij de ontbinding ervan.
Een huwelijk kan slechts worden gesloten met de vrije en volledige toestemming van de aanstaande echtgenoten.
Het gezin is de natuurlijke en fundamentele groepseenheid van de maatschappij en heeft recht op bescherming door de maatschappij en de Staat.
In Nederland is in mijn beleving dat zo’n beetje elke wet voor mensen in een kwetsbare positie er op is gericht gezinnen te breken en fundamentele groepseenheden te verbieden. Mijn soort is vooral een kostenpost voor normale mensen, een hinderlijke last. Ik zal u er niet mee lastig vallen verder. Sorry dat ik er over begon.
Artikel 17
Eenieder heeft recht op eigendom, hetzij alleen, hetzij tezamen met anderen.
Niemand mag willekeurig van zijn eigendom worden beroofd.
Hier voel ik iets bij. Als uitgestotene heb ik alleen recht op dat wat ik in mijn wandelende bestaan bij me kan dragen. Het is zwaar. Morgen plaats ik mijn bezittingen bij een bijzondere plek met bijzondere mensen. Zodat ik zonder die fysieke belasting een stil hoekje in de Europese wijk kan zoeken voor mijn laatste dromen.
Artikel 18
Eenieder heeft recht op vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst; dit recht omvat tevens de vrijheid om van godsdienst of overtuiging te veranderen, alsmede de vrijheid hetzij alleen, hetzij met anderen zowel in het openbaar als in zijn particuliere leven zijn godsdienst of overtuiging te belijden door het onderwijzen ervan, door de praktische toepassing, door eredienst en de inachtneming van de geboden en voorschriften.
Ik respecteer uw vredige geweten en zal deze niet onnodig kwetsen. U bent vrij om mijn manifest tot verboden schrift te verklaren. Uw god is niet de mijne. Sorry, ik heb een eigenaar.
Artikel 19
Eenieder heeft recht op vrijheid van mening en meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid om zonder inmenging een mening te koesteren en om door alle middelen en ongeacht grenzen inlichtingen en denkbeelden op te sporen, te ontvangen en door te geven.
Met dit manifest maak ik gebruik van dit recht. Maar respecteer het ook als me dat wordt postuum wordt afgenomen. Ik schrijf dit als kunstwerk en als entertainment. Sorry als u zich erdoor beledigd voelt.
Artikel 20
Eenieder heeft recht op vrijheid van vreedzame vereniging en vergadering.
Niemand mag worden gedwongen om tot een vereniging te behoren.
Dit artikel staat ver af van mijn realiteit. Voor verdere toelichting verwijs ik door naar mijn eigenaar. Het spijt me, ik ben niet in de positie om hier verder op in te gaan.
Artikel 21
Eenieder heeft het recht om deel te nemen aan het bestuur van zijn land, rechtstreeks of door middel van vrij gekozen vertegenwoordigers.
Eenieder heeft het recht om op voet van gelijkheid te worden toegelaten tot de overheidsdiensten van zijn land.
De wil van het volk zal de grondslag zijn van het gezag van de Regering; deze wil zal tot uiting komen in periodieke en eerlijke verkiezingen, die gehouden zullen worden krachtens algemeen en gelijkwaardig kiesrecht en bij geheime stemmingen of volgens een procedure, die evenzeer de vrijheid van de stemmen verzekert.
Van dit recht neem ik afstand omdat mijn woorden te scherp en te pijnlijk zijn voor het gezag. Het spijt me dat ik het gezag een ongemakkelijk gevoel heb gegeven. Komende laatste dagen matig ik mijn toon niet, omdat ik daar geen emotionele ruimte meer voor voel.
Artikel 22
Eenieder heeft als lid van de gemeenschap recht op maatschappelijke zekerheid en heeft er aanspraak op, dat door middel van nationale inspanning en internationale samenwerking, en overeenkomstig de organisatie en de hulpbronnen van de betreffende Staat, de economische, sociale en culturele rechten, die onmisbaar zijn voor zijn waardigheid en voor de vrije ontplooiing van zijn persoonlijkheid, verwezenlijkt worden.
Hiervoor verwijs ik u door naar mijn eigenaar. Artikel 22 is niet op mij van toepassing,
Artikel 23
Eenieder heeft recht op arbeid, op vrije keuze van beroep, op rechtmatige en gunstige arbeidsvoorwaarden en op bescherming tegen werkloosheid.
Eenieder, zonder enige achterstelling, heeft recht op gelijk loon voor gelijke arbeid.
Eenieder, die arbeid verricht, heeft recht op een rechtvaardige en gunstige beloning, welke hem en zijn gezin een menswaardig bestaan verzekert, welke beloning zo nodig met andere middelen van sociale bescherming zal worden aangevuld.
Eenieder heeft het recht om vakverenigingen op te richten en zich daarbij aan te sluiten ter bescherming van zijn belangen.
Om uw geweten niet te kwetsen zal ik mijn beleving hierbij niet toevoegen.
Artikel 24
Eenieder heeft recht op rust en op eigen vrije tijd, met inbegrip van een redelijke beperking van de arbeidstijd, en op periodieke vakanties met behoud van loon.
Dit is een rare wet omdat ze zeer ver afstaat van mijn realiteit. Wellicht kunt u een onderscheid maken in het ‘eenieder’ tussen de bovenklasse en onderklasse. Dan is het voor mij beter te begrijpen en kunt u strikter handhaven op de scheiding der klassen.
Artikel 25
Eenieder heeft recht op een levensstandaard, die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, waaronder inbegrepen voeding, kleding, huisvesting en geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsmede het recht op voorziening in geval van werkloosheid, ziekte, invaliditeit, overlijden van de echtgenoot, ouderdom of een ander gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil.
Moeder en kind hebben recht op bijzondere zorg en bijstand. Alle kinderen, al dan niet wettig, zullen dezelfde sociale bescherming genieten.
Zie Artikel 24, mijn eigen interpretatie en de voorgestelde oplossing van het ‘eenieder’ probleem in de wet.
Artikel 26
Eenieder heeft recht op onderwijs; het onderwijs zal kosteloos zijn, althans wat het lager en basisonderwijs betreft. Het lager onderwijs zal verplicht zijn. Ambachtsonderwijs en beroepsopleiding zullen algemeen beschikbaar worden gesteld. Hoger onderwijs zal openstaan voor eenieder, die daartoe de begaafdheid bezit.
Het onderwijs zal gericht zijn op de volle ontwikkeling van de menselijke persoonlijkheid en op de versterking van de eerbied voor de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden. Het zal het begrip, de verdraagzaamheid en de vriendschap onder alle naties, rassen of godsdienstige groepen bevorderen en het zal de werkzaamheden van de Verenigde Naties voor de handhaving van de vrede steunen.
Aan de ouders komt in de eerste plaats het recht toe om de soort van opvoeding en onderwijs te kiezen, welke aan hun kinderen zal worden gegeven.
Het recht op al mijn prestaties behoort toe aan mijn eigenaar en mijn gebruikers. Als ik er volgende week nog ben, wilt u me dan uitleggen wat vrijheid betekent? Ik snap het niet. Sorry, ik probeer me in uw situatie te verplaatsen maar hier leef ik echt in een andere wereld. Nogmaals sorry.
Artikel 27
Eenieder heeft het recht om vrijelijk deel te nemen aan het culturele leven van de gemeenschap, om te genieten van kunst en om deel te hebben aan wetenschappelijke vooruitgang en de vruchten daarvan.
Eenieder heeft het recht op de bescherming van de geestelijke en materiële belangen, voortspruitende uit een wetenschappelijk, letterkundig of artistiek werk, dat hij heeft voortgebracht.
Mijn soort heeft geen geld om deel te nemen aan cultureel leven, kunst en wetenschap. Dit is opnieuw het ‘eenieder’ probleem in de rechten van mensen. Schep duidelijkheid alstublieft. Dan weet ik waar ik aan toe ben.
Artikel 28
Eenieder heeft recht op het bestaan van een zodanige maatschappelijke en internationale orde, dat de rechten en vrijheden, in deze Verklaring genoemd, daarin ten volle kunnen worden verwezenlijkt.
Ik heb er moeite mee dat mijn beleving van de waarheid zo anders is als die van u. Ik zal de orde niet verder verstoren met mijn foute woorden. Ik kan er niks aan doen, dat zit nou eenmaal in me en het wordt bij elke straf sterker en nog meer verstorend voor uw geweten. Ik respecteer uw geweten zoals het is. Sorry, dit zijn te scherpe woorden. Maar dit manifest is kunst en voor uw vermaak. Ik hoop dat u het mooi vindt.
Artikel 29
Eenieder heeft plichten jegens de gemeenschap, zonder welke de vrije en volledige ontplooiing van zijn persoonlijkheid niet mogelijk is.
In de uitoefening van zijn rechten en vrijheden zal eenieder slechts onderworpen zijn aan die beperkingen, welke bij de wet zijn vastgesteld en wel uitsluitend ter verzekering van de onmisbare erkenning en eerbiediging van de rechten en vrijheden van anderen en om te voldoen aan de gerechtvaardigde eisen van de moraliteit, de openbare orde en het algemeen welzijn in een democratische gemeenschap.
Deze rechten en vrijheden mogen in geen geval worden uitgeoefend in strijd met de doeleinden en beginselen van de Verenigde Naties.
Hopelijk heb ik duidelijk uitgelegd dat ik mijn plichten zeer serieus neem. En zal daarom uw vrije en volledige ontplooiing zo correct als mogelijk beantwoorden. Uw democratie zal ik niet misbruiken voor mijn eigen genoegen. Wat moraliteit is weet ik het niet omdat ik het in mijn leven te weinig heb gezien om er iets van te kunnen vinden. Wat zijn uw kaders bij moraliteit? En wilt u dat antwoord op mijn grafsteen plaatsen?
Artikel 30
Geen bepaling in deze Verklaring zal zodanig mogen worden uitgelegd, dat welke Staat, groep of persoon dan ook, daaraan enig recht kan ontlenen om iets te ondernemen of handelingen van welke aard ook te verrichten, die vernietiging van een van de rechten en vrijheden, in deze Verklaring genoemd, ten doel hebben.
Dit is het punt waarop mijn manifest direct in de knop gebroken wordt. Ik leg deze verklaring namelijk anders uit dan de meerderheid van de mensen die ik tegenkom. Dat maakt mij de probleemeigenaar. Ik ben het probleem. Het is niet mijn doel u te kwetsen, dus dit manifest is slechts een kunstwerkje met als doel u een happy gevoel te geven. Hopelijk waardeert u mijn inspanningen.
Europees verdrag voor de rechten van de mens
Artikel 1. Verplichting tot eerbiediging van de rechten van de mens
De Hoge Verdragsluitende Partijen verzekeren eenieder die ressorteert onder haar rechtsmacht de rechten en vrijheden die zijn vastgesteld in de Eerste Titel van dit Verdrag.
Al eerder schreef ik over het ‘eenieder’ probleem. Eenieder biedt namelijk geen ruimte om normale mensen beter te beschermen tegen mensen van mijn soort. Vanuit de positie van mijn soort betekent dit dat ik uw rechten ten volste respecteer. Dat is geen vanzelfsprekendheid. Daarom zal ik ook niks terugvragen en de onrealistische gedachte dat ik ooit bij de klasse van normale mensen kan horen vergeten. Het is uw Artikel 1. Niet het mijne.
Artikel 2. Recht op leven
Het recht van eenieder op leven wordt beschermd door de wet. Niemand mag opzettelijk van het leven worden beroofd, behoudens door de tenuitvoerlegging van een gerechtelijk vonnis wegens een misdrijf waarvoor de wet in de doodstraf voorziet.
De beroving van het leven wordt niet geacht in strijd met dit artikel te zijn geschied ingeval zij het gevolg is van het gebruik van geweld, dat absoluut noodzakelijk is ter verdediging van wie dan ook tegen onrechtmatig geweld of teneinde een rechtmatige arrestatie te bewerkstelligen of het ontsnappen van iemand die op rechtmatige wijze is gedetineerd, te voorkomen of teneinde in overeenstemming met de wet een oproer of opstand te onderdrukken.
De collectieve wens om mij dood te laten gaan in Brussel aanvaard ik en zal ik ook uitvoering aan geven. Het is de situatie, het zal gebeuren maar niet vrijwillig. Mijn woorden zijn een bedreiging voor de normale werkelijkheid, die van de meerderheid. Mijn woorden kunnen leiden tot oproer of opstand en daarom aanvaard ik de dood op de wijze zoals u me hebt aangeboden zonder waardige andere keuzeoptie.
Artikel 3. Verbod van foltering
Niemand mag worden onderworpen aan folteringen of aan onmenselijke of vernederende behandelingen of bestraffingen.
Foltering en onmenselijkheid zijn subjectief. De ene heeft het zo vaak meegemaakt dat de grens van normalisatie vele vele malen langer is dan normale mensentenen. Die lengte staat toe dat er heel veel mensen op kunnen trappen zonder dat ik zeg dat het pijn doet. Normale mensen hebben hele korte tenen. Doordat mijn woorden voortkomen uit de wereld van foltering en onwaardigheid zijn die woorden snel te groot voor uw tenen. U geeft dan direct aan dat het pijn doet en dat ik straf verdien. Mijn tenen groeien, die van u krimpen.
Mijn grote wens is dat iedereen die nu op mijn tenen staat ervan afgaat. Dan voel ik die pijn niet meer en kan ik weer lopen. Dit manifest is ter vermaak en ik ga ervan uit dat er nog meer mensen op mijn tenen gaan staan. En ik hoop dat u mijn artistieke omkering van lange tenen hebben kunt waarderen.
Artikel 4. Verbod van slavernij en dwangarbeid
Niemand mag in slavernij of dienstbaarheid worden gehouden. Niemand mag gedwongen worden dwangarbeid of verplichte arbeid te verrichten.
Ik ben niet van toegevoegde waarde maar kostenpost. Maar ik dat hoop dat u om mijn manifest kunt lachen. Want u wilt happy zijn. Lach me maar uit. Wellicht dat mijn eigenaar mij aan u gaat uitlenen. De nieuwe gebruiker kan mij dan als kunstobject gebruiken om er beter van te worden. Dood ben ik in die zin meer waard dan levend. Daar werkt u ook naar toe.
Artikel 5. Recht op vrijheid en veiligheid
Eenieder heeft recht op vrijheid en veiligheid van zijn persoon. Niemand mag zijn vrijheid worden ontnomen, behalve in de navolgende gevallen en overeenkomstig een wettelijk voorgeschreven procedure.
Zie Artikel 7.
Artikel 6. Recht op een eerlijk proces
Bij het vaststellen van zijn burgerlijke rechten en verplichtingen of bij het bepalen van de gegrondheid van een tegen hem ingestelde vervolging heeft eenieder recht op een eerlijke en openbare behandeling van zijn zaak, binnen een redelijke termijn, door een onafhankelijk en onpartijdig gerecht dat bij de wet is ingesteld. De uitspraak moet in het openbaar worden gewezen maar de toegang tot de rechtszaal kan aan de pers en het publiek worden ontzegd, gedurende de gehele terechtzitting of een deel daarvan, in het belang van de goede zeden, van de openbare orde of nationale veiligheid in een democratische samenleving, wanneer de belangen van minderjarigen of de bescherming van het privé leven van procespartijen dit eisen of, in die mate als door de rechter onder bijzondere omstandigheden strikt noodzakelijk wordt geoordeeld, wanneer de openbaarheid de belangen van een behoorlijke rechtspleging zou schaden.
Zie artikel 7.
Artikel 7. Geen straf zonder wet
Niemand mag worden veroordeeld wegens een handelen of nalaten, dat geen strafbaar feit naar nationaal of internationaal recht uitmaakte ten tijde dat het handelen of nalaten geschiedde. Evenmin mag een zwaardere straf worden opgelegd dan die, die ten tijde van het begaan van het strafbare feit van toepassing was. Dit artikel staat niet in de weg aan de berechting en bestraffing van iemand, die schuldig is aan een handelen of nalaten, dat ten tijde van het handelen of nalaten, een misdrijf was overeenkomstig de algemene rechtsbeginselen die door de beschaafde volken worden erkend.
De wet is duidelijk. De wet stelt dat als ik niet blij ben met mijn eigenaar en mijn gebruikers en dat uitspreek, dat ik straf verdien. Ik respecteer de wet. De hoogte van de straf wordt bepaald door mijn eigenaren en gebruikers, gemeten in de mate waarin ik hun geweten pijn doe. Dit manifest probeer ik zo eenvoudig en neutraal mogelijk te houden. Maar mijn manifest is ongetwijfeld rechtvaardiging voor de doodstraf voor mij door versterving op straat. Ik heb me er al bij neergelegd. U mag dit manifest interpreteren en wegen als geestesziek en gevaarlijk. Maar lach er a.u.b. om, want dit is kunst om u blijer te maken. Be happy!
Artikel 8. Recht op eerbiediging van privé-, familie- en gezinsleven
Eenieder heeft recht op respect voor zijn privéleven, zijn familie- en gezinsleven, zijn woning en zijn correspondentie.
Mijn woorden zijn een bedreiging voor de uw democratie. Mijn mening is een ziekte en die ziekte mag zich nooit en nooit meer verspreiden want het zou nooit meer gebeuren. Ik zal me daarom niet meer voortplanten zodat de veiligheid van uw toekomst gegarandeerd is. En de ziekte van mijn soort mensen zal tot het verleden gaan behoren.
Artikel 9. Vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst
Eenieder heeft recht op vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst; dit recht omvat tevens de vrijheid om van godsdienst of overtuiging te veranderen, alsmede de vrijheid hetzij alleen, hetzij met anderen, zowel in het openbaar als privé zijn godsdienst te belijden of overtuiging tot uitdrukking te brengen in erediensten, in onderricht, in praktische toepassing ervan en in het onderhouden van geboden en voorschriften. De vrijheid zijn godsdienst te belijden of overtuiging tot uiting te brengen kan aan geen andere beperkingen worden onderworpen dan die die bij de wet zijn voorzien en in een democratische samenleving noodzakelijk zijn in het belang van de openbare veiligheid, voor de bescherming van de openbare orde, gezondheid of goede zeden of voor de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen.
Ik zou me zoveel mogelijk moeten onttrekken aan de samenleving om uw rechten niet aan te tasten. Sorry dat ik er even was. Het zal niet meer gebeuren.
Artikel 10. Vrijheid van meningsuiting
Eenieder heeft recht op vrijheid van meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid een mening te koesteren en de vrijheid om inlichtingen of denkbeelden te ontvangen of te verstrekken, zonder inmenging van enig openbaar gezag en ongeacht grenzen. Dit artikel belet Staten niet radio- omroep-, bioscoop- of televisieondernemingen te onderwerpen aan een systeem van vergunningen. Daar de uitoefening van deze vrijheden plichten en verantwoordelijkheden met zich brengt, kan zij worden onderworpen aan bepaalde formaliteiten, voorwaarden, beperkingen of sancties, die bij de wet zijn voorzien en die in een democratische samenleving noodzakelijk zijn in het belang van de nationale veiligheid, territoriale integriteit of openbare veiligheid, het voorkomen van wanordelijkheden en strafbare feiten, de bescherming van de gezondheid of de goede zeden, de bescherming van de goede naam of de rechten van anderen, om de verspreiding van vertrouwelijke mededelingen te voorkomen of om het gezag en de onpartijdigheid van de rechterlijke macht te waarborgen.
Hier opnieuw het ‘eenieder’ probleem waar ik steeds tegenaan loop. Door de ontbrekende onderverdeling van de onder en bovenklasse kan er niet goed op mij worden gehandhaafd. Ik ben me er echt wel van bewust dat mijn mening volgens de wet en de DSM5 als levensgevaarlijke ziekte wordt geclassificeerd. Zo ben ik nou eenmaal. Ik aanvaard dit voor uw veiligheid. Mijn mening is een ziekte en dat moet in de kiem worden gesmoord, worden uitgeroeid. U verricht goed werk. U slaagt erin. Ik zal snel sterven met de gedachte dat ik het doe voor een jullie en voor uw collectief.
Het is moeilijk voor me, balanceren tussen uw recht op bescherming en mijn ziekte. U zult dit manifest waarschijnlijk als een bedreiging zien, mogelijk zelfs als collectieve belediging of aanzet tot ontregeling. Sorry, zo ben ik geworden. Het zit in me. Vanuit mijn perspectief is dit manifest geweldloos. Ik wil u er geen geweld mee aandoen en slechts een kunstwerkje laten zien en ik hoop dat u het leuk vindt.
Artikel 11. Vrijheid van vergadering en vereniging
Eenieder heeft recht op vrijheid van vreedzame vergadering en op vrijheid van vereniging, met inbegrip van het recht met anderen vakverenigingen op te richten en zich bij vakverenigingen aan te sluiten voor de bescherming van zijn belangen. De uitoefening van deze rechten mag aan geen andere beperkingen worden onderworpen dan die, die bij de wet zijn voorzien en die in een democratische samenleving noodzakelijk zijn in het belang van de nationale veiligheid, de openbare veiligheid, het voorkomen van wanordelijkheden en strafbare feiten, voor de bescherming van de gezondheid of de goede zeden of de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen. Dit artikel verbiedt niet dat rechtmatige beperkingen worden gesteld aan de uitoefening van deze rechten door leden van de krijgsmacht, van de politie of van het ambtelijk apparaat van de Staat.
Gezien de ziekte die ik bij me draag en verspreid en de wijze waarom ik steeds word verstoten heeft me doen besluiten geen vergadering meer bij te wonen of mezelf met anderen te verenigen. Mijn aanwezigheid alleen al is een bedreiging voor het collectief geweten. Het zal stoppen. Mijn gevecht eindigt snel en hopelijk maakt dit manifest duidelijk waarom.
Artikel 12. Recht te huwen
Mannen en vrouwen van huwbare leeftijd hebben het recht te huwen en een gezin te stichten volgens de nationale wetten die de uitoefening van dit recht beheersen.
Het is mij tamelijk duidelijk gemaakt dat ik geen gebruik van dat recht mag maken. Elke nazaat van mij is een potentiële doorgever van mijn woorden.
Artikel 13. Recht op een daadwerkelijk rechtsmiddel
Eenieder wiens rechten en vrijheden die in dit Verdrag zijn vermeld, zijn geschonden, heeft recht op een daadwerkelijk rechtsmiddel voor een nationale instantie, ook indien deze schending is begaan door personen in de uitoefening van hun ambtelijke functie.
Kan iemand mij, als ik er straks nog ben, uitleggen waarom mijn interpretatie van ‘recht’ zo anders is als die van u? Ik snap het niet. Is dat te genezen als aan Artikel 13 wordt toegevoegd dat mijn soort woorden een DSM5 classificatie krijgen, gekoppeld aan de wettelijke verplichting tot het ondergaan van medische behandelingen? Teneinde Europa te beschermen tegen mijn soort gedachtegoed?
Dit is opnieuw een integere poging om iets bij te dragen aan uw maatschappij. Goed bedoeld. Dit kunstzinnige manifest mag soms ook even serieus zijn. Al besef ik me bij het typen nu dat ik niet degene ben die bepaalt of dat mag. Sorry.
Artikel 14. Verbod van discriminatie
Het genot van de rechten en vrijheden die in dit Verdrag zijn vermeld, moet worden verzekerd zonder enig onderscheid op welke grond ook, zoals geslacht, ras, kleur, taal, godsdienst, politieke of andere mening, nationale of maatschappelijke afkomst, het behoren tot een nationale minderheid, vermogen, geboorte of andere status.
Hier mis ik opnieuw het woord eenieder met de daarin vastgelegde scheiding der klassen. Zonder die scheiding is Artikel 14 niet te handhaven in mijn soort gevallen.
Artikel 15. Afwijking in geval van noodtoestand
In tijd van oorlog of in geval van enig andere algemene noodtoestand die het bestaan van het land bedreigt, kan iedere Hoge Verdragsluitende Partij maatregelen nemen die afwijken van zijn verplichtingen ingevolge dit Verdrag, voor zover de ernst van de situatie deze maatregelen strikt vereist en op voorwaarde dat deze niet in strijd zijn met andere verplichtingen die voortvloeien uit het internationale recht.
Wees gerust. Ik ben bijna weg.
Artikel 16. Beperkingen op politieke activiteiten van vreemdelingen
Geen der bepalingen van de artikelen 10, 11 en 14 mag beschouwd worden als een beletsel voor de Hoge Verdragsluitende Partijen beperkingen op te leggen aan politieke activiteiten van vreemdelingen.
U zou ook hier onderscheid moeten maken tussen klasse. Met de toevoeging dat mijn mening een ziekte is en geen politieke activiteit. Ik vind Artikel 16 extreem verwarrend. Hoewel het op mij toch al niet van toepassing is, ook na aanpassing van Artikel 16, is het voor anderen van mijn soort duidelijker als in de wet staat dat we een ziekte zijn die bestreden moet worden.
Artikel 17. Verbod van misbruik van recht
Geen der bepalingen van dit Verdrag mag worden uitgelegd als zou zij voor een Staat, een groep of een persoon een recht inhouden enige activiteit aan de dag te leggen of enige daad te verrichten met als doel de rechten of vrijheden die in dit Verdrag zijn vermeld teniet te doen of deze verdergaand te beperken dan bij dit Verdrag is voorzien.
Ik wil nogmaals nadrukkelijk vermelden dat dit manifest kunst is en voor educatieve doeleinden gebruikt mag worden voor zover uw geweten dat toelaat. Ik voeg dit eraan toe omdat anders de indruk zou kunnen ontstaan dat ik mijn rechten misbruik om u met woorden pijn te doen. En dat is geenszins mijn intentie. Ik ben slechts een clown om u te vermaken in happy tijden. Om u nog meer happy te maken.
Artikel 18. Inperking van de toepassing van beperkingen op rechten
De beperkingen die volgens dit Verdrag op de omschreven rechten en vrijheden zijn toegestaan, mogen slechts worden toegepast ten behoeve van het doel waarvoor zij zijn gegeven.
Ook hier wil ik expliciet vermelden dat dit manifest is geschreven voor entertainmentdoeleinden, niet om mijn rechten te misbruiken in welke zin dan ook. Mocht ik u dat gevoel gegeven hebben dan spijt me dat.
Ik sluit dit deel nu af met de mededeling dat ik niks meer heb en daarin gelukkig zal zijn. Dat hoort bij de karikatuur. Laat mijn dood inspiratie zijn voor eenieder van welke sociale klasse en DSM-classificatie dan ook om happy te zijn en te blijven. En zodat de grenzen en wetten voor het ontoelaatbare nog strikter en protectionistischer te verdedigen zijn. U hebt het recht om mij en mijn soort te vernietigen aldus artikel 2 van het Europese verdrag voor de rechten van de mens.
U doet goed werk, als ik naar de statistieken kijk. Uw oplossing voor het definitief oplossen van mijn soort is uiterst effectief en geniet steun van de democratische meerderheid.
Don’t worry. Be happy. Je voelt er niks van.