Eind 2023 was ik hier ook al een keer. Gewoon, op wijkbezoek in Sint-Joost-ten-Node. Niet vanuit een opdracht maar voor mezelf. Vind ik leuk, wat vegetatie vinden of bijzondere mensen. Of een combinatie daarvan. Dat is het leukste.

Foto: Aarschotstraat op 27-12-2024

Vijf weken geleden was ik hier opnieuw. Inmiddels wat wijzer over hoe de kaarten er geschud zijn. Zo is de Aarschotstraat iets vreselijks. Een sprekend een voorbeeld van hoe het niet moet.

Er zijn wel eens opstootjes. Die worden dan bedwongen met een politie cordon dat elke bewegingsruimte of vluchtroute onmogelijk maakt. Of gewoon met een leger de straat in trekken om het probleem op te ruimen.

Ik bedoel, de mensen die er wonen en of werken worden als kakkerlakken behandeld. Een mindere soort in de straten van Brussel. Het ongedierte zorgt voor onveiligheid in de wijk.

Vandaag lag de straat op mijn route. Beetje achterstallig en zo. Er wonen en werken ook mensen. Maar ze waren vriendelijk, rustig, bezig en geen seconde onveilig. De grootste onveiligheid vond ik vier weken geleden op de hoek met de Weidestraat. Zo onveilig dat ik vier dagen niet kon lopen van de pijn en twee keer naar het nabij gelegen ziekenhuis moest.

Het ging mis op de plek waar je dat het laatste zou verwachten. Bij de ongediertebestrijding zelf.

Er gaat een heldere boodschap van uit: in Sint-Joost-ten-Node ben ik een kakkerlak. Een compliment want het bevestigt mijn vermoedens. Dat is vast de reden dat ik me er dus wel op mijn plek voel.

Je suis Kakkerlak.